ΕΝΑ ΠΡΩΪΝΟ ΣΤΑ 1972

ΕΝΑ ΠΡΩΪΝΟ ΣΤΑ 1972

Χνάρι θανάτου

στο κρεβάτι

υγρό το γέρασμα και η νιότη

λουλούδι και καρπός η άπνοια

στο δωμάτιο.

Μιά χάντρα δάκρυ

κι έγειρε ο παππούς

τη μυρωδιά του καντηλιού

οσφραίνοντας

λίκνο λαδιού που λιγοστεύει...

Στο προσκεφάλι αγριόχορτα

μολόχα και μαργαρίτα

όλο γεύση σταφίδας

και άψη κρασιού

ένα μοναχικό ρυάκι

κι ένα πλεούμενο φτερό...

Νά!

Το φώς στην πόρτα της Αχερουσίας.